گاه شمار
  Friday, October 06, 2006
 
اعضای تشخیص منزلت ماله


مدیر مجهول

صمد طاهری


امین آبادی ها
رضا طایفی
علی مرسلی
سیدمهدی المدرسی
 

دژبان
بهرام کوهستانی
  

5-10=-5 فرمان

1- آثار خود را هشتم و بیست و ششم هرماه حتما به ما برسانید.

2- ویرایش و اصلاح آثار ارتباطی به ما ندارد و در صورت عدم ویرایش آن موظفید مجددا خودتان اصلاح کنید.

3- سوء استفاده و احیانا استفاده از مطالب با ذکر ماخذ دقیق هیچ منع قانونی ندارد.

4- در صورت تمایل به همکاری با گروه ما به صفحه « مثلث برمودا » مراجعه کنید.

5- برای رفع ابهام نسبت به اعضاء، روی عکس آنها کلیک کنید.
 
  

به وبلاگ گروهی ماله (جمع دنشجویان طنز پرداز کشور)خوش آمدید
گلنگدن :.: تلخون :.: ماله :.: پولکی :.: سلمبه ها :.: بارانداز :.: سقلمه :.: :.: زنگ آخر  
<$BlogItemTitle$>

(مأخذ : انواع ادبی- دکتر سیروس شمیسا- چاپ هفتم- سال 1379 – انتشارات فردوس)

طنز (Stire):
از اقسام هجو است.فرق آن این است که، تندی و صراحت هجو در طنز نیست.مقاصد در طنز اصلاح طلبانه و اجتماعی است.کاستن از مقام و کیفیت کسی یا چیزی است به نحوی که باعث خنده و سرگرمی شود و گاهی در آن تحقیری باشد.فرق آن با کمدی آن است که در کمدی خنده به خاطر خنده مطرح است، امّا در طنز خنده برای استهزاء است.طنز وسیله است نه هدف.اصلاح مفاسد اجتماعی و تهذیب اخلاق انسانی با طنز است.
منتقدان فرنگی طنز را به دو دسته رسمی (مستقیم) و غیر رسمی تقسیم می کنند.
در دسته اوّل، سخنگو اوّل شخص است که به دو گروه هوراس و جووانی تفکیک می شود(هر دو رومی بودند). در گروه اوّل، سخنگو فردی مؤدّب و زیرک است.باعث سرگرمی و تفریح می شود تا خشم و رنجش.زبان او نرم و ملایم و گاهی خود را به سُخره می گیرد.امّا در گروه دوّم، سخنگو یک معلّم جدِِّی اخلاق است.سبک و زبان موّقر دارد و مفسده ها و خطا ها را بدون گذشت بیان می کند.
در دسته دوّم، قهرمانان اثر خود و عقاید خود را به سُخره می گیرند.گاهی هم نویسنده با تفسیرهای خود و با سبکی روایی، جریانات را مسخره تر نشان می دهد.

و امّا اگر در نمایشWit فرنگیان شوخی و مطایبه را که فقط در زمینه های کلامی به کار می برند را
می گویند.Humour و فیلم، سر و وضع و رفتار و کردار کسی خنده دار باشد به آن


- طنز موقعیّت:
گاهی اوقات حادثه آن قدر غیر منتظره است که ممکن است بی اختیار باعث خنده می شود.
- خنده درد :
در داستان « ارمغان موبد » اثر « اُ – هِنری »، زن موهایش را برای خرید زنجیر ساعت و مرد ساعتش را برای خرید شانه می فروشد.

هجو :
بنیاد همة انواع ادبی است، که در آن قهرمان یا موضوع را فروتر از آن چه هست نشان می دهند و نسبت به او نظر خوشی ندارند.طنز،پارودی و شهرآشوب از فروع و اقسام هجو است.
معنای اصطلاحی هجو : نوعی شعر است که در آن مذّت کسی بپردازند و از او بد گویند. طرف را بی آبرو و خوار سازد و در این زمینه کار را به غلو و گاه به زشت نگاری می رساند.

 
8:26 PM 

|

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------